Tag Archive: olerkiak

Triku bat naiz baina, gauzak zer diren, naturak barrurantz jarri zizkidan arantzak. Kanporantz, ostera, azal fin-fina dut, hauskorra, edozein haize boladak urratzen duena, larrua deitzea ere merezi ez duen geruza ezdeusa. Beldur naiz hala, edozein mugimendu ezusteko egin ezinik, arnasa…
+

Olatuen inkontzientziaz ekiten diogu buruz haitz gotorren kontra, mugak zizelkatzeko denbora mugagabearen jabe denaren setakeriaz, denbora izan arren, harea atzamarren artean zelan, gure odolaren aparretan, denbora bera baino zaharragoak diren pitzaduren artean ihes egiten diguna. Olatuen inkontzientziaz uzten dugu odola…
+

Poema bat agindu nizun, ez edozein poema, ordea, zurea azala letra bat gora, letra bat gora, letra bat gora a za la iz te rrak gora, hizkiz hizki, biloz bilo, ikaraz ikara zure azala bera den poema bat zure izterrak,…
+

Paper batean idatzi nuen nire itxaropenen izena, kartazalean gorde eta kutxa baten barruan utzi nuen. Ez dakit kutxa hori lurperatuta geratu zen edo ganbaran, baina ahaztuta geratu ziren, bai idatzitako izena, bai kutxan sartu nituen itxaropenak. Jakin nuen gero soto…
+

Nire berba hauek bentzinazkoak izatea gura nuke, ahotsa jartzen dien zure hatsa pospoloa, baina errealitatea ipotx hori bat da, koloretako arrainen ezkataz jantzia, eta errekak askatzen ditu gure oinen azpian, estoldetatik, mailuak, gabiak, promesak, zapiak belztuko dituen gorria irribarre imintzio…
+

Salve bagina, mater misericordia, ez dago zure barrura arrazoi bategatik edo besteagatik itzuli nahi ez duenik kanporatzen gaituzun unetik. Hutsik zugandik kanpo, bekaturik gabeko salbaziorik gabe, tenplua, eliza, erlijio unibertsal bakarraren batzarra. Jaun-hartze gezik ez, otoi, andre-hartzeak batzen gaitu, odolkidetzen,…
+

Hotel bat da nire buruan eta hor dabiltza ideiak, giltzapean batzuk, zabalik besteak, badakit batzuek alde egingo dutena arrastorik ez eskupekorik utzi gabe, zorrak, besterik ez. (2021-2-10)

Jarridazu baso bete haurren burezur hauts hautsitako promesak errazago loditzen baitira oroimena finkatu ez dutenen odolean. Jarridazu plater bete ostutako zentzu komun, hoztutako iraultzak zotz, hortzen artean ideia hari deserosorik geratu ez dakidan, gonbidatuak baititut afaltzera. Bapo jan barik larrutan…
+

Elefante bat zara bere hilerriaren bila. Goazen astiro, egin dezagun bidea atzera, urratsez urrats, buruan birjokatzen den xake partida baten antzera. Non dago hilerria? Mugimenduak banan-banan errepikatu baina ez duzu lortzen xake matera iristea. Elefante bat zara eta ez dakizu…
+

Berriro egin du euria zure haurtzaroan eta oraindik ez dituzu konpondu itoginak. Kanika ala kurkuluxak, aukeratu bistatik zer galdu, zuk ez dituzu egin jokoaren arauak. Zerua negarrez tematu arren itsasoak gazi du iraungo, mareak ez zaitu azkarrago harrapatuko zure haurtzaroan…
+