Asel Luzarraga euskal idazle eta itzultzailearen web pertsonala
Agindutakoa zor, hemen dago Iraultza eta Zigor neba-arreba bikien abentura berria, Katuak jandakoa. Oraingoan fantasia dirudien misterio baten atzetik gure gizartearen egiazko arrakala berriekin egingo dute topo, Ondarratetik Bilborako bidaian. Egia ote da munduan mihirik gabeko haurrak jaiotzen hasi direla?…
+
PEN Internationalek zabaldutako Ukrainarekiko elkartasun deia jaso nuen atzo, Euskal PEN Klubeko kide naizen aldetik. Halabeharrak nahi izan du honek denak Rudolf Rockerren klasikoa –Nazionalismoa eta kultura– irakurtzen nuen bitartean harrapatzea. Gaur izan dut denbora adierazpen hori irakurtzeko, eta ez…
+
(Artikulu hau irakurri aurretik oso gomendagarria da beste hau osorik eta pazientziaz irakurtzea). Iritsi da, badago gure artean pasaporte berria, hau poza! Ez dut esango gauza berria denik. Gutako guztiok jaio gara pasaporte‑garaietan; normalizatuta, barneratuta daukagu munduko marra imajinarioak gurutzatzean…
+
(Luzeegi atera zait artikulua eta, beharbada, ez duzu interesik dena irakurtzeko. Itzulinguruetan galdu gura ez baduzu, sentitu libre Nia egia unibertsal bihurtzeko bidea puntura zuzenean jotzeko). Neure burua zuritzen Beti bizi izan naiz nire diletantismoan gatibu. Edo aske. Beharbada gauza…
+
Olatuen inkontzientziaz ekiten diogu buruz haitz gotorren kontra, mugak zizelkatzeko denbora mugagabearen jabe denaren setakeriaz, denbora izan arren, harea atzamarren artean zelan, gure odolaren aparretan, denbora bera baino zaharragoak diren pitzaduren artean ihes egiten diguna. Olatuen inkontzientziaz uzten dugu odola…
+
Poema bat agindu nizun, ez edozein poema, ordea, zurea azala letra bat gora, letra bat gora, letra bat gora a za la iz te rrak gora, hizkiz hizki, biloz bilo, ikaraz ikara zure azala bera den poema bat zure izterrak,…
+
(Independentean argitaratua 2021eko ekainaren 11n) Nork esango zigun duela urtebete, distopiak irakurri eta idaztetik, distopia betean bizitzera igaro behar genuela hain epe laburrean. Urte bat baino gehiago, itxura guztien arabera askoz gehiago izango dena eta, kezkagarriena, distopia hori normaltasun berritzat…
+
Paper batean idatzi nuen nire itxaropenen izena, kartazalean gorde eta kutxa baten barruan utzi nuen. Ez dakit kutxa hori lurperatuta geratu zen edo ganbaran, baina ahaztuta geratu ziren, bai idatzitako izena, bai kutxan sartu nituen itxaropenak. Jakin nuen gero soto…
+
Nire berba hauek bentzinazkoak izatea gura nuke, ahotsa jartzen dien zure hatsa pospoloa, baina errealitatea ipotx hori bat da, koloretako arrainen ezkataz jantzia, eta errekak askatzen ditu gure oinen azpian, estoldetatik, mailuak, gabiak, promesak, zapiak belztuko dituen gorria irribarre imintzio…
+
